Na ruim dertienduizend dagen
heb ik afscheid moeten nemen.
Zonder veel emoties aan haar baar gestaan.
Ik voel ‘t verdriet nog steeds niet knagen
en heb met haar sterven geen problemen,
maar toch ben ik er mee begaan.
Het sterven van jou, lieve vader
sloeg me veel meer uit het lood,
want in mijn leven ontbrak het kader
waarin plaats was voor de dood.
Jouw heengaan, vijftien jaar geleden
– een lange tijd als ik het zo lees –
legden de basis voor dit heden:
sinds achttien juli ben ik wees.
280893
© Bert van Elk
Toelichting:
Mijn moeder overleed in 1993. Net als mijn vader overleed zij in eenzaamheid, dat wil zeggen zonder dat er familie bij was. Mijn vader overleed op de Westdam, voor het huis van destijds onze huisarts, Van der Giessen. Er was niemand van het gezin bij. Het overlijden van mijn vader maakte veel meer indruk op mij. Waarom, waarschijnlijk omdat het de eerste keer was dat ik zoiets van nabij meemaakte. Mijn moeder overleed onverwacht om ongeveer vier uur ‘s morgens. Het blijft een rare gewaarwording tot de conclusie te moeten komen dat je wees bent geworden. Daarom deze tekst.