Het mysterie

(Frixie)

Ze staat langs de kant en beweegt zich haast niet

Ze kijkt naar de mensen. Niemand die haar ziet

Ze lijkt niet onaardig, maar wie kent haar nou

Ze is voor haast allen een zeer vreemde vrouw

 

Ze komt ieder weekend en staat altijd daar

Ze kennen haar naam slechts, want wie praat met haar

Ze danst niet, ze lacht niet, ze staat altijd stil

Ze is net een robot, een mens zonder wil

 

Ze bijt op haar lippen en worstelt met iets

Ze vroegen er ooit naar, maar toen zei ze niets

Ze glimlachte even en zei zachtjes: ‘Nee,

al zou ik het zeggen, wat moet je er mee?’

 

Ze vragen haar niets meer. De ‘rust’ is hersteld

Ze noemen haar sindsdien ‘de Byronic held’

Ze blijft een mysterie. Ze staat langs de kant

en is voor de anderen een dissonant.

 

31/10/83

© Bert van Elk

Toelichting:

Een tekst geschreven voor Frixie, op muziek van Gary. In dit geval gaat het over de muurbloepmpjes die destijds ook bij societeit K’77 voorkwamen: meisjes die altijd langs de kant stonden en zelden of nooit dansten en slechts af en toe met andere bezoekers spraken. Het iudee dat er iemand tussen zou zitten die een ‘verleden’ zou hebben – wat dat ook moge inhouden – leek mij wel spannend.